خواسته بودم كه تو بري

كه من بيام

.ندا باشه

خواستم كه خودم بخوام

خودم باشم

.شناخت

و خواستم كه اين زندگي كوفتي رو دو دستي بچسبم و حكمفرمايي كنم براي خودم.خواستم تو مال خودت باشي وندا رو هم بدي به من.هميشه همينو مي خواستم.هميشه واسه همين بود كه يهو مي زدم زير همه چيز و مي رفتم .اما تو كه اومدي خواستي كه نرم و نرفتم .خواست هام شدن خواست تو . و فراموش كردم كه ندا موندني نيست.ندا بايد بره.ندا توي "رفتن" ميشه خودش.مي شه همون نداي گهي كه "شناخت" نداره.تو اين ندا رو از اون ندا دور كردي.اما كارت رو خوب انجام ندادي.انقدر دور كردي كه عاقبت دلتنگي شو براي"نداي رفتن ها"فهميد. .اينقدرموندي كه "رفتن " اومد

.حالا بهترم

خوبم

در "رفتن" ام

.تا بياد

.واي فكر كنم اين همه آدم هر كدوم يه "عمر" بودن و من يه عالمه عمر رو ريختم دور و ازدست دادم

حالا فكر كنم ديگه وقتشه.وقتشه از "رفتن" برم.وقتشه ديگه اين شهر رو ديوارهاي بلند اتوبان نيايش و خونه

.خيابان دوم ايدون تواهواز و نيوسايد و نداي 9 مرداد رو فراموش كنم

لذت هاي متفاوت

آدم هاي روي آب

آدم هاي كوچك

لذت هاي ناچيز

. كنار "برنامه ريزي"كنار "خوش گذروني"با سبيل هاي از بنا گوش دررفته"programmin"وقت بودن كنار

.وقت يه رفتن بزرگ

وقت گذاشتن يه نقطه

.

در سوگ تو گريستم

در خود فرو ريختم

پيشاني بر زمين گذاشتم و اشكهايم را به خاكي كه تو بر آن گام مي نهي هديه كردم

از براي من نبودنت ، دردي نيست

مرگ آنچه در وجودت دوست ميداشتم

قلبم را تهي

چشمانم را نگاه

نايم را نوايي بر زار

و دستانم را مشت

مي كند

مشت بر خاك

خاكي كه سرخ است

گابریل مارسل-فیلسوف اگزیستانسیالیت فرانسوی: اگر کسی به حد لحظه موجود تنزل یابدوتسلیم اکنون خود باشد"خود"او وحدت وهویت نداردوهرگز نمی تواند به راستی متعهد شودو وفادار بماند.از راه وفاست که"خود"به وحدت و هویت دست می یابد و بر سیطره فرساینده زمان غلبه میکند.تعهد به معنای قبول این مسیولیت است که برای دیگران چیزی باشم و نیز به معنای ایجاد ارتباطی است که قول داده شده که خلاق باشد.فارق از اینکه گذشت زمان چه دگرگونی هایی می تواند پدید آورد

چقدر دلم مي خواد الآن براي تو بنويسم

اگه الآن بودي

اگه دعوام مي كردي

اگه بودي ميفهميدي چرا باز سگ شدم ! يه كم با زير چونه ام بازي مي كردي تا آروم شم.اما نه ديگه يا بزرگ شدم يا مشكلاتم بزرگ تر شدن يا شعورم كم شده يا ديگه بانو كنارم نيست يا يا يا اينكه جام گذاشتي .فكر كنم الآن داري از بيمارستان بر ميگردي!صبر كن بذار چشمامو ببندم.الآن داري در پاركينگ رو باز مي كني منم مث يه بچه گربه ميام تو راه پله خودمو برات لوس مي كنم بعد ميگي :ها؟باز چته؟ا

اما نه ندا ديگه تو راه پله نايستاده.ديگه هيچ جاي هستي تو نايستاده

ندا ر ف ته

سهل الوصول

.............بي

...........منم آ

....خودم فهميده

!حالا از همه بدتر اينكه من نه ناراحت بودم نه خوشحال

....انگار به هيچ جا وصل نبودم

.نه جايي متعلق به خودم و نه جايي برا ي تعهد

!خوبه ها آدم يه هو بيافته پايين

همين الآن ميخوام بهتون بگم كه اگه يه ذره هم احساس مي كنم كه افتادم پائينخوب همين يعني هنوز يه جايي هستم كه افتادن و مي فهمم

صبح بخير

.................................تفلووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووتش بود ديروز

مرسي از همه اونهايي كه دوستمون داشتن و اومدن ودريم دريم دريمينتينابت رام داابادم ارتل

براي سحر

در گذر اين لحظات پر شتاب شبانه كه به غفلت آن سئوال بي جواب گذشت ديگر حتي فرصت دروغ هم برايم باقي نمانده است

وگرنه مي گفتم

من

تو را

او را

كسي را

.

.

.

*دوست مي دارم

دوست مي دارم دنياهامان متفاوت نباشند

دنياهامان متفاوت باشد

تو باشي

.نباشد

تفاوت كنار گراپ فروت

كنار تو

وقتي سياه مي شوي

شعر را مي گيري

كاغذ مي رود

برود

تو باشي

كاغذ نباشد

شمع باشد با تيله

تو نباشي

سياه مي رود

سيگار مي آيد

تو مي ماني

كنار راه راه ها

نور

....ديوار

تو خم شده اي

مي ماني

تفاوت مي رود

دنياهامان

كنار كرمان

كنار همان شب

تقارن

انتخاب و من

روزهاي شب هاي شب

صبحانه هاي راه راه

كنار ندايي كه مي رسد

برف دنياهاي متفاوت

باش

تو باش

نباشد

...تفاوت

دنياهايي تفاوت كه تفاوت

د

ا

ر

ن

د

...ندارند

حسين پناهي:*

بانو اجازه بده هنوز از بانو بودن
شعر بودن
از توبودن
بانو از ترانه ي يكتاي كسي بودن
براي تو بنويسم
بانو اينجا اين روزها هيچ كس بانو نمي بيند
كه گهگاهي آنطرف خيابان
وقتي اهواز خيس ميشد
فكر ميكرد كه بانوي كسي است
بانو من رفته ام
دختر اورشليم خداحافظ
از ترانه
پرواز و عبور من رفته ام
بانو بايد چيزهايي را بداني
بايد بداني ديگر وسيع نيست
صخره نيست
سرما نيست
هست
تو
نيست
بانو اينجا را فراموش كرده اند
دف را كه تو ميزدي و آنوقت
تمام ماشينهاي طوسي رنگ
بانو ناراحت نشو
ولي ديگر بانو نيست
كسي كسي تو او كسي
و ديوار كه تو پشت آني
و ايواني كه من در آنم
دور
دراز
در راه
بگذار بنويسم بانو
خسته ام
شادم
لرزانم
منطقم
بانو كليد ندارم
كليد هيچ خانه اي به اعتماد
اما در لرزش گذراي اين روزها
بانو
من
خاكستري تر
خاكستري تر
خاكستري
بانو
كاج
بانو
انسانها
بانو
دوست
.بانو كسي دارد از دستم مي رود